Η στεγαστική κρίση, ένα φαινόμενο με διαρκώς εντεινόμενες κοινωνικές, οικονομικές και δημογραφικές διαστάσεις, δεν αποτελεί αποκλειστικά εθνική πρόκληση. Αντιθέτως, αναδεικνύεται σε πανευρωπαϊκό πρόβλημα με βαριές επιπτώσεις στη συνοχή των κοινωνιών και την ισορροπία των τοπικών κοινοτήτων. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης καθίσταται καταλυτικός.
Στο πλαίσιο της συνεδρίασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Περιφερειών, ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), κ. Δημήτρης Καφαντάρης, πραγματοποίησε στοχευμένες παρεμβάσεις θεσμικής βαρύτητας, αναδεικνύοντας τον πολυσήμαντο ρόλο της Αυτοδιοίκησης στην αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης.
«Η στεγαστική κρίση δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα. Είναι ζήτημα πανευρωπαϊκής εμβέλειας, που αγγίζει τον πυρήνα της κοινωνικής συνοχής. Έχει καταστεί μείζον θέμα δημογραφικής βιωσιμότητας, κοινωνικής ισότητας και οικονομικής ανάπτυξης», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Καφαντάρης, υπογραμμίζοντας την ανάγκη συλλογικής ευρωπαϊκής δράσης.
Οι Δήμοι, ως ο εγγύτερος θεσμός προς τον πολίτη, διαθέτουν την ευελιξία, την τεχνογνωσία και την κοινωνική ενσυναίσθηση να συμβάλουν αποτελεσματικά στη διαχείριση του στεγαστικού ζητήματος, αρκεί να εφοδιαστούν με τα κατάλληλα θεσμικά και χρηματοδοτικά εργαλεία.
«Η Αυτοδιοίκηση, διεκδικεί στοχευμένη χρηματοδότηση και θεσμική υποστήριξη για την ενεργοποίηση ειδικών προγραμμάτων στέγασης, την αξιοποίηση αναξιοποίητων δημοτικών ακινήτων και την επιτάχυνση πολεοδομικών μεταρρυθμίσεων», εξήγησε ο ίδιος με σαφήνεια και στρατηγική προσέγγιση.
Με πολιτική τεκμηρίωση, ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕΔΕ ανέδειξε την ανάγκη θεσμικού εκσυγχρονισμού, ιδίως στο πεδίο των χρήσεων γης και της πολεοδομικής ωρίμανσης, ώστε οι τοπικές κοινωνίες να είναι σε θέση να ανταποκριθούν χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες στην αυξανόμενη ζήτηση για αξιοπρεπή, προσιτή και ενεργειακά αποδοτική κατοικία.
Η πολιτική παρέμβαση του κ. Καφαντάρη θα μπορούσε να ενταχθεί στο ευρύτερο πλαίσιο μεταρρυθμίσεων που θα μπορούσαν να συμβάλλουν σημαντικά στην ανάσχεση της στεγαστικής κρίσης, όπου σύμφωνα με το ρεπορτάζ θα ήταν προς την θετική κατεύθυνση τα ακόλουθα:
- Τη σύσταση ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου Στέγασης ειδικά σχεδιασμένου για ΟΤΑ και Περιφέρειες.
- Τη χαρτογράφηση και ενεργοποίηση ανενεργών δημόσιων ή δημοτικών κτηρίων για χρήση κοινωνικής κατοικίας.
- Την απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης για τη δημιουργία νέων οικιστικών δομών.
- Τη νομοθετική διευκόλυνση στην αλλαγή χρήσεων γης, ώστε να μπορούν οι Δήμοι να προσαρμόζουν τις πολεοδομικές ζώνες στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες.
- Τη δημιουργία πλαισίου πολυεπίπεδης διακυβέρνησης που ενισχύει τη συνεργασία μεταξύ κρατικού και αυτοδιοικητικού επιπέδου.
Καταλήγοντας, ο κ. Καφαντάρης επισήμανε ότι η ευρωπαϊκή στρατηγική για τη στέγαση δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης ως ουσιώδους εταίρου:
«Πέρα από τα ζητήματα άμυνας και γεωπολιτικής σταθερότητας, η κοινωνική συνοχή είναι το υπ’ αριθμόν ένα διακύβευμα για την Ευρώπη του αύριο. Η στέγη είναι βασικό κοινωνικό δικαίωμα και οφείλουμε να το διασφαλίσουμε για κάθε πολίτη, από το κέντρο των μητροπόλεων έως τις απομακρυσμένες κοινότητες».
